1. Jezus malusienki
lezy wsrod stajenki,
placze z zimna, nie dala Mu
Matula sukienki.
2. Bo uboga byla
rabek z glowy zdjela,
w ktory Dziecie owinawszy
siankiem Je okryla.
3. Nie ma kolebeczki
ani poduszeczki,
we zlobie Mu polozyla
siano pod gloweczki.
4. Dziecina sie kwili,
Matusienka lili,
w nozki zimno, zlobek twardy,
stajenka sie chyli.
5. Poklon oddawajmy,
Bogiem Je wyznajmy,
to Dzieciatko ubozuchne
ludziom oglaszajmy.
Dwie ostatnie linie bis
Najstarsze przekazy melodii i tekstu koledy Jezus malusienki pochodza z pierwszej polowy XVIII wieku. Jej autorzy sa nieznani. Koleda ta ma rytm «chodzonego», dawnego tanca ludowego. Do dnia dzisiejszego, dzieki swej urzekajacej melodii, jest jedne z najpopularniejszych polskich piesni о Bozym Narodzeniu.
Maria Wacholc. Spiewnik polski. Wydanie I. Krakow 2002, Oficyna Wydawnicza «Impuls».